22 juli 2011Brussel - Moskou - Hanoi

23 juli 2011goed aangekomen !

Hannoi 

                                           Na een zware vlucht via Moskou ( duur :  3u50 ) naar  Hannoi (duur :  9u 40) zijn we doodmoe aangekomen in de hoofdstad van Vietnam.  We verblijven in het Phoenix hotel. Aan de hitte moeten we nog wat wennen . Een verkennigstochtje in Hanoi doen we met een riska. De avond wordt ingevuld met de reisplanning. Morgenvroeg  om 4 uur vertrekken we met het vliegtuig naar Hué , centraal Vietnam . Wordt vervolgd

23 juli 2011Van Hanoi naar Hué

Om 4u15 deze morgen beleven we onze eerste rodeo – rit. Het is ongeveer een uurtje rijden van ons hotel naar de luchthaven. Om 6 u moeten we ons vliegtuig halen. Het verkeer is onvoorstelbaar : taxi’s wringen zich tussen de duizenden motorrijders. Wellicht is voor een Vietnamees het belangrijkste onderdeel van een auto de 'claxon', ze roepen en toeteren de ganse tijd ! 

Toen we in Hanoi aankwamen twijfelden we of er hier rechts of links gereden werd. Op de weg rijden is hier enkel voor de durvers !  De snelwegen maakten een eind aan onze twijfel . Ze rijden hier rechts! Oversteken als voetganger doen we als volgt : tellen tot drie, starten, niet twijfelen en hopen dat je niet overhoop gereden wordt .  

We logeren in hotel Orchid, een prachtig hotel dat we via internet boekten. We slagen erin vandaag nog een heel programma af te werken . Een fietstaxi brengt ons naar de

citadel van Hué. Daarna nemen we  een drakenboot ( waar we de enige toeristen zijn en varen de Parfumrivier af met af en toe een stop aan een pagode, een masoleum, of een tempel .

Op een bepaald moment moesten we de boot af, er stonden 2 moto ‘s op ons te wachten en gewapend met een helm werden we 3 km verder gevoerd naar een tempel . Na ons bezoek aldaar werden we door de moto’s  weer naar onze boot gebracht.

24 juli 2011 Hué

( klik op foto voor vergroting )

Na het ontbijt beslissen we om met de fietstaxi naar het treinstation te rijden zodat we ons zitplaatsen kunnen reserveren om de volgende dag naar Danang te gaan (een treinrit van ongeveer 2u30).  Danang wordt onze volgende stop- en slaapplaats . De voormiddag wordt gevuld met wandelen in Hué.  





We twijfelen welk vervoermiddel we zullen nemen naar de Tomb of Dong Khanh ( 12km).  De  leuke herinnering aan het motorritje van gisteren, het prijsverschil tussen taxi en motor doet me voor één keer vergeten dat ik al oma ben en  we besluiten  om toch maar voor de motor te kiezen. Nu voelen we ons als echte Vietnamezen. We razen tussen de duizenden moto 's door de bergen naar de prachtige tombe van Dong Kanh (zie foto).

De avond vullen we met flaneren langs de prachtige parfumrivier, waar we genieten van de lekkere eetstalletjes. Na  het bloggen is het hoogtijd om ons bed op te zoeken .

  

25 juli 2011van Hué naar Danang

Het vertrek met de trein was is om 20u gepland. In het station maken we kennis met 2 jonge backpackers die een rondreis aan het maken zijn van een 6 tal weken. Het gesprek is een heel goeie  test voor onze Engels taal. De treinwagons overtreffen onze stouste verwachtingen. Zo een luxe trein  met ligzetels en tv en bediening van warme maaltijden( voor enkele euro’s hadden we van de er niet verwacht. Onze zitjes 43 en 44 waren netjes voor ons gereserveerd. 

We keken wel heel vreemd op toen  we de jonge backpackers Nederlands hoorden praten toen ze zich net achter ons installeerden in de zetels . Het marmergebergte en de CAI Dai tempel  is voor de namiddag gepland. De drempelvrees om het met de moto te wagen is voorbij . We voelen ons al als echte Vietnamezen. Gezwind laten we ons van de ene naar de andere plaats brengen met de moto. Als avond restaurant kiezen we een eetstalletje langs de straat. De tafels en stoeltjes zijn amper 30 cm hoog. Van het menu begrijpen  we niets. En in de straat verstaat er niemand een woord Engels. We krijgen een grote bowl met een soort soep , veel groenten , wat vlees en lange witte slierten, een soort spaghetti. Ons couvert bestaat uit twee stokjes en een lepel . Blijkbaar genieten de andere gasten van ons eetgedrag , want eten met stokjes is voor ons een hele karwei. Morgen trekken we verder naar Hoi An

26 juli 2011van Hué naar Hoi An

Aan de drukte van het land blijft het wennen. Vandaag verlaten we Hué om met de bus naar Hoi te reizen ,  we gokken op het hotel  An Huy aanbevolen door Lonely Planet. Het blijk een goeie keuze te zijn. Het hotel ligt midden de oude charmante stad. Hoi An  heeft veel te bieden en alles is tevoet bereikbaar , dus vandaag geen motogedoe !  In de namiddag laten we ons verleiden om alle winkeltjes af te schuimen. Alles kan hier op maat gemaakt worden, Je bestelt een kleedje, een kostum, of eender wat, even een model en 4 uur later is het pasklaar ! Twee uur  later mag je het afhalen. De concurentie is hier bikkelhard. Voorlopig kunnen we aan de verleiding weerstaan .

Woensdag 27 juli Hoi An

 

We beginnen ons dag met het bezoek aan nog een tempel. Beiden beseffen we dat we zo goed als voldaan zijn van de tempelbezoeken. Tenslotte zijn ze allemaal gelijkaardig , de één wat mooier en wat grootser dan de andere , maar het zijn toch allemaal Boedha's met altaren met de nodige " kerstversiering "erbij .

 De meest gefotografeerde brug van Vietnam is de Japaneese bridge van Hoi An. Dit moesten we zeker zien. Ook daar hadden we meer van verwacht . De brug lijkt veel mooier op fotoprints dan in werkellijkheid.

 Met een kombi ticket konden we the old housses bezoeken   De ( rijke) bewoners vertellen fier de geschiedenis van hun familie die zich hier vestigden tot zeven generatie's terug .

Na heel wat zoekwerk vinden we de bakkerij" Cargo". Een aanrader gelezen in de Lonely Planet. Hier vestigde zich de eerste Franse bakker in een prachtig gerestaureed koloniaal huis gelegen in het historisch centrum van Hoi An .Het resultaat is verbluffend! We trakteren onszelf met één van de vele zoetheden  mmmh . Wat kan het leven toch heerlijk zoet zijn ....

28juli 2011De ligbus

Vandaag nemen we de ligbus van Danang naar Hué. De rit zal een viertal uren duren .We wisten niet wat we ons moesten voorstellen bij een ligbus, hopelijk brengen de foto's wat duidelijkheid. Je kan niet anders dan liggen in zulke bussen. Zo een bus telt 53 ligplaatsen en moet steeds op voorhand gereserveerd worden. Eenmaal je erin in geslaagd bent jezelf in die ligbak te wringen is het redelijk confortabel, helaas is er geen airco.We vroegen ons wel af hoe mensen met overgewicht zich daar kunnen instaleren. Overschot aan plaats hadden we zeker niet. Halverwege de rit was er een stop van een half uur voorzien. Het werd een leuke ontmoeting met jonge backpackers uit alle continenten.  Uiteraard waren wij de oudste reizigers !  We genoten van een soort bewondering van de jongeren die opkeken naar de manier waarop wij (gelet op onze leeftijd) reizen.  Allerlei reisverhalen en tips werden daar in dat half uurtje uitgewisseld.

In Hué was het een soort huiskomen . 5 dagen eerder hadden we al in hetzelfde hotel gelogeerd.  De erkennig van het personeel was heel hartelijk . 

Vrijdag 29 juli

 

Vandaag staat er een trip met het vliegtuig op het programma. Om 6u15 laten we ons oppikken door een taxi  zodat we om 8u 's morgens ons vliegtuig halen naar Hanoi. Nog steeds zijn we niet gewend aan die drukte . Zelfs zo vroeg in de morgen. De stoepen voor de huizen staan vol met lage tafeltjes en stoeltjes ( wij zouden dat kinderstoeltjes noemen ) Ieder stoeltje is druk bezet .Blijkbaar neemt elke Vietnamees zijn ontbijt op straat in een local restaurentje .  De soep staat te borrelen , de rijst is klaar.  Geef ons maar een gewone koffie met een boterham met konfituur .

We beslissen het vandaag wat kalmer aan te doen. Het is snikheet. Een kathedraalbezoek , een wandeling rond het meer van Hanoi en daarbij nog een leuk restaurantbezoek. Meer moet dan niet zijn.

Op de foto zie de mensen die s' avonds samen komen en gewoon op straat met muziek hun turnoefeningen aan het doen zijn. Een leuk schouwspel .

Morgenavond vertrekken we met de nachttrein (een vervoermiddel dat we hier nog niet gehad hebben ) naar Sapa voor een trip van een vijftal dagen. Sapa ligt in de bergen, ik weet niet zeker of het me lukt op internet te surfen. In ieder geval  zal ik de dagverslagen typen en publiceren als we weer in Hanoi zijn .

30 juli Hanoi

Dong Market Hanoi

Rustig opgestaan. Vandaag hebben we overdag geen afspraken. Om 20 u worden we opgehaald om met een nachtrein naar Sapa te reizen.  We beginnen de dag in de Dong  Market.  Een groothandelsbeurs  met stoffen, kledij, lederwaren en juwelen. Intussen giet het buiten pijpestelen. Met een soort golfwagentje (een vervoermiddel dat we niet nog niet gehad hebben) laten we ons door de oude stad voeren.  Green Tourist Car noemen ze dit hier.
We houden halt bij het waterpoppentheater . Het is druk aanschuiven. Iedereen wil nog een ticket boeken voor  vandaag. "Alles uitverkocht",  horen we een mooie Vietnamese dame zeggen vanuit haar glazen loket. Teleurgesteld zien we een groepje Nederlanders vertrekken, ze hebben de tijd niet meer om tickets voor een latere datum te kopen.

Wij hebben de luxe dat we hier over een week terug zullen zijn en  kopen meteen tickets voor vrijdag 5 augustus om 15u30.  "Firstclass or Second class ? "  vraagt de dame achter het glas. First Class kost 100.000  VND  ( € 3,40) 2nd  60.0000 VND ( € 2,40). "First class",  zeggen we het gevoel een ticket van € 100 euro te hebben gekocht !

Een nieuwe regenbui gebiedt ons te schuilen in de mooie foyer van het theater.  Een milkshake met een gebakje smaakt . Zeker voor herhaling vatbaar.

Hotel Prince II, Hanoi

Nu nog een hotel uitkiezen onze terugkomst volgende week. Hotel Prince II wordt onze laatste bestemming. Voor ons avondmaal kiezen we weer een straatrestaurantje . Weer op  lage stoeltjes en lage tafeltjes. Het is er onvoorstelbaar druk . Wat wil je drinken vragen ze ? En voor we iets besteld hebben worden 9 verschillende gerechten op de tafel geplaatst. Een 9 gangenmenu ! Gelieve onmiddelijk te betalen werd er ons gevraagd. 200.040 VND voor 2 personen alles inbegrepen . ( € 3,50) Hier komen we nog terug .

 Foto's volgen  ik werk nu niet op mijn pc  en qwerty klavier is iets moeilijker.

zondag 31 juli

Na het markt bezoek trekken we verder naar Sapa. De rijstvelden zijn een streling voor ons oog. 

Onze groep blijft samen . S'avonds gaan we naar een gezamelijk restaurantje . De jongeren beslissen nog eens op stap te gaan . Wij houden het rustig, nog even aan de blog werken , wat lezen en ....

zondag 31 juli

 

Onze trein is gisteravond pas om 23u15 vertrokken in plaats van 9u50. We kregen een slaapcoupé toegewezen met 4 bedden. We delen onze coupé met 2 jonge Nederlandse jongens. Met dank nemen we de onderste bedden aan. De lakens en slopen zijn kraaknet. In iedere coupé is een TV ( plat scherm ), een radio en airco. Zodra de trein zich in beweging zet, worden we al gauw in slaap gewiegd.

Om 6u50 worden we gewekt door een Vietnamese treinhostess. Over 10 minuten zijn we op onze bestemming,  roept ze in het Vietnamees en het Engels. Buiten het station worden we opgewacht door een jonge gids met een bordje : Ms Carine. Dat zal wel voor ons zijn . We worden vergezeld van nog 7 andere jonge reizigers:  3 Nederlanders , 1 Israëlier; 1 Italiaan en nog 5 Canadezen. Blijkbaar is Vietnam bij de Canadezen zeer populair. We hebben er al heel wat ontmoet op onze reis.

Na een uurtje rijden komen we op de zondagse Bac Ha markt. Woorden schieten hiervoor te kort.

Allerlei bergstammen komen hier hun waren verkopen . Elk in hun eigen klederdracht,  het is een kleurrijke bedoening .

Er wordt hier van alles verhandeld. Kleurrijke met de handgeweven stoffen, handtassen, groenten, fruit, halve varkens , ingewanden, je kan het zo gek niet bedenken ! Van horeca controle hebben ze hier zeker nog nooit gehoord .

Maandag 1 augustus

Van de plaatjes in de boeken en van de foto's gezien op internet wisten we dat Sapa een uitzonderllijke unieke plaats was, daar waren we vast van overtuigd.

In Lonely Planet en in  Trotter hadden we gelezen dat het daar in juli en augustus er dagelijks bakken water uit de hemel viel . Maar daar hadden we onze twijfels over. Helaas, het waren twee waarheden.

We waren van plan een trekkingstocht te maken in de bergen (we hadden bijna bergschoenen gehuurd) maar de hemelpoorten stonden zo wijd dat de twijfel toesloeg . De paden op de bergen liggen gevaarlijk glad hoorden we de gids zeggen. Daar we ook de groep trekkers (tussen de 22 en 35 jaar ) niet tot last wilden zijn besloten we in ons mooi hotel te blijven . Tijd om een boek te lezen , eventjes te internetten , of ons wapenen met grote plastieken poncho die overal te verkrijgen is tegen een spotprijsje en op verkenning gaan ! Het werd uiteraard de laatste optie . M.a.w geen tijd voor een boek en nog minder tijd om te internetten. Zelfs in de gietende regen is Sapa nog mooi .

Wel toegegeven dat boven de kranen even dicht gedraaid werden . Dat er een kleurrijke markt was ,

Als we eerlijk mogen zijn , dan zijn we dankbaar dat het deze morgen zo regende . We hebben couleur locale dag gehad .

Iedereen kent het van de plaatjes, Vietnamezen met een draagstok met twee manden eraan . Ze huppelen met kleine pasjes over de wegen . Zo een draagsysteem moet toch handig zijn dachten , de snelheid die ze daar mee halen ! Durven we hen het vragen ? mogen we dit even overnemen . Verbaasd keken ze ons aan. Ze waren nog meer verrast toen ze merkten dat wij deze manden maar met veel moeite van de grond konden tillen . Met veel respect hebben we de taak aan de kleine dappere dametjes overgelaten .

Nog eventjes en we waren te laat voor het avonddiner

Over het eten hebben we het nog niet gehad . De Vietnameze keuken is heel anders dan bij ons .Iedere maaltijd is een soort rijsttafel , je zou denken alle dagen hetzelfde , toch niet , ze slagen erin elke dag wel 7 verschillende gerechten op tafel te brengen. Het eten met stokjes begint al een beetje te lukken . Dit wil zeggen : we niet meer de actratie van het restaurent .
De Vietnamzen hebben ook een heel andere uurregeling dan wij . Hun dag begint dan ook heel vroeg . Om 18u zitten de restaurents al vol , om 19 u 30 beginnen ze al te sluiten.

dinsdag 2 augustus

We worden wakker en het regent niet ! Haastig gaan we ontbijten want geen regen in Sapa blijkt een uitzondering te zijn. Algauw was onze pret bedorven want tegen de tijd dat we ons ontbijt genomen hadden  waren de watersluizen weer wijd open. Geen nood, we hebben nu een grote poncho en we laten het niet aan ons hart komen. Sapa is veel te mooi om gewoon in de kamer een boek te lezen .

Aan de hoteldeur worden we weer opgewacht door heel wat vrouwen uit de bergen met hun typische kledij, die ons van alles en nog wat willen verkopen . Als je langs de straten loopt houden ze het soms een half uur vol met de vraag: buy somthing from my . Ze blijven je ook uitvragen zoals :  waar kom je ? heb je kinderen ? hoe oud zijn enz...Ze worden nooit kwaad of ongeduldig als je niets wenst te kopen. Maar op den duur wordt dit toch een beetje lastig. 

Gauw komen we op onze stappen terug en we vragen  aan de receptie of dat werkelijk arme mensen zijn. Als antwoord krijgen we het volgende : Nee het is hun job . Geef hen zeker geld zonder iets te kopen. De vragen die ze stellen is gewoon om hun Engelse taal bij te schaven . Trouwens al het Engels dat ze kunnen hebben ze geleerd aan de toeristen .

In de namiddag komt de zon er toch door . Alles ziet er nog mooier uit .We wandelen in het stadje en tot aan de rand van Sapa waar de trekkerstochten beginnen .

In de vooravond komen we de jonge trekkers tegen die 2 dagen geleden met ons hier aangekomen waren. Nieuwsgierig luisteren we naar hun verhalen over hun 2 daagse tochten . Adembenemend mooi was hun antwoord, maar heel zwaar . Blijkbaar hadden we de juiste beslissing genomen om niet mee hen de bergen in te trekken .

Nu zijn we aan het wachten in ons hotel Elegance  waar we om 18u worden afgehaald voor de nachttrein naar Sapa .

3 augustus 2 daagse Halong Bay

Om 4u30 zijn we aangekomen met de nachttrein te Hanoi. Deze keer hebben we onze slaapcoupé gedeeld met een Australisch – Engels koppel. Vreemd hoe 2 mensen elk van een andere kant van onze planeet een koppel vormen.

Het Phoenix hotel slaapt nog,  na wat getik op de glazen deur maakt een piepjonge nachtwaker de deur voor ons open. Met één oog doet hij een poging om wakker te lijken. Algauw installeert hij zich op een deken die opengesperd ligt op de vloer en hij zet zijn slaap verder. Voor ons zit er niets anders op dan 4 stoelen samen te schuiven in een rij en nog in horizontaal nog een paar uurtjes proberen te te slapen. Daar we om 8 u naar de Halong Bay vertrekken hebben we hier geen kamer meer.

Druppelsgewijs komen er nog jonge backpackers zich bij ons aansluiten. Ook zij waren met de nachttrein van Sapa naar hier gekomen. (Het blijft opvallen dat wij de oudste trekkers zijn, maar dat stoort ons niet)

Gelukkig was een er douche met alle voorzieningen in de receptiehal. Een frisse douche helpt ons helemaal wakker te worden.

Hallong Bay, hopelijk hebben we de juiste dag uitgekozen want van andere toeristen hebben we vernomen dat vorige week de boottochten werden afgelast wegens een storm afkomstig van de Filippijnen.
Hallong Bay ligt in de Zuid Chinese zee. Volgens de plaatjes is het karstgebergte in de zee een streling voor het oog.

Het is 4 uur rijden voor we kunnen inschepen.Op de snelweg naar de Bay is de razend druk. Allemaal

minibusjes vol gepropt met toeristen. Bij aankomst aan de haven wordt ons vermoeden bevestigd.

Het is een (te) grote toeristenattractie. Het wordt drummen en aanschuiven in de snikhete zon om op de juiste boot te geraken. De organisatie laat een beetje te wensen over. Eerst worden we op een kleine overvolle boot gedropt. Na 20 minuten varen gaan we aan wal om de een grot te bezoeken.

Daar wandelen we een halfuurtje in de kleurrijker verlichte grotten met stalagmieten en

stalactieten. Bij een volgende aanlegplaats wisselen we van boot waar we een slaapcabine werden toegewezen. De meeste jongeren duiken van het dek in het frisse zeewater.
Helaas (heel stom van ons ) maar ons zwempak zit in de valies die we achterlieten in ons hotel!

Het karstgebergte in zee is een uniek natuurwonder. Het klikken van de fototoestellen klinkt bijna als een uitgeschreven muziekconcertje.

De service en het diner op de boot werd bij aankoop van onze tickets romantischer voorgesteld dan de werkelijkheid. Maar de herinnering aan dit natuurschoon maakt alles goed.

Na een goede nachtrust op de boot was iedereen vroeg op het dek om de zon te zien opkomen in deze mooie natuur.  In de voormiddag varen we een stuk verder de zee in. Er werd nog eenmaal halt gehouden om te kajakken, maar dat laten we aan het jong volk over. s’ Middags gaan we aan wal om dan terug te keren naar Hanoi.  

Het Prince II hotel wordt ons nieuwe slaapplaats , morgen meer hierover.

Donderdag 5 augustus

Vandaag gaan we naar het  mausoleum van Ho Ch Minh.  Het goedkoopste en het snelste vervoermiddel is achteraan op de moto.  Algauw zijn we akkoord voor een prijsje en we vertrekken met 2 moto’s. Het verkeer blijft ons verbazen.  We denken dat ze zelfs een hele verhuizing met hun moto doen !  Niets is te hoog of  te zwaar, alles kan mee op de Moto .

Even hadden we niet goed opgelet want op vrijdag is het mausoleum gesloten. Dat hadden we gelezen in onze Lonely Planet maar als je op vakantie bent weet je met moeite welke dag het is. De motorijders hielden de wacht wat heel handig was,  meteen kunnen ze ons verder voeren naar de  tempel van de Literatuur te  Hanoi.

 Een bezoek waarvan we zeker geen spijt krijgen

Het waterpoppen theater is gepland voor de namiddag.  De ingangskaarten hadden we een week eerder al aangekocht. Het wordt een unieke vertoning met live orkest. De poppenspelers staan achter de schermen in het water. Pas bij de laatste dans komen ze van achter de gordijnen. We geven dan ook een heel gemeend warm applaus. De avond wordt ingevuld met het bezoek aan een grote avond markt. We hebben het gevoel dat heel Hanoi op de been is. En geloof ons, ze zijn met heel veel!

 

Zaterdag onze laatste dag !

Onze laatste dag , hoe we deze gaan invullen is nog niet beslist .Hoogstwaarschijnlijk zal het winkeltje in en winkeltje uit worden .
Deze blog wordt nog verder aangevuld (vanavond )en dan verder thuis
Toch willen we een aantal zaken neerpennen die voor dit land zeer typeerd zijn .

• Eerst en vooral de drukte in Hanoi , nergens ter wereld van de door ons bezochte plaatsen hebben wij zoveel lawaai en durkte ervaren , Bejing is naar ons gevoel vergeleken met Hanoi nog een heel rustige stad De duizende duizende motorrijders , die nergens voor naar ons gevoel stoppen maar vastberaden hun doel bereiken ,maar ondanks alles hebben we geen ongevallen gezien
• De hoffelijkheid laat een beetje te  wensen over , hun beurt kunnen ze nauwelijks afwachten ,met een vastberaden duwtje komen ze nogal gauw vooraan in een wachtende rij
• De punthoeden in stro , en de maskers die ze dragen met daarbij een grote zonnebril, dit om zeker niet bruin te worden . Vrouwen trekken lange kniekousen aan en een soort lange mouwen zodat geen enkel lichaamsdeel aan de zon kan blootgesteld worden
• Hun ordentelijkheid . Zelfs in de kleinste winkeltjes of markkraampjes slagen ze erin om alles heel netjes op te stapelen
• Een afspraak maken over een kwartiertje wil zeggen dat het nog 30 minuten gaat duren
• De doorsnee Vietnamees spreekt geen woord Engels. Verloren lopen in een stad is soms wel een probleem
• Vrouwen in het platte land hebben een hard zwaar leven

Bij de veiligheid van de electriciteit hebben we wel vragen ...

Dit schrijven we met geen negatieve bedoelingen ,dit zijn beschouwingen vanuit onze Westers levenspatroon

De koffers zijn ingepakt !

Dit is onze laatste bericht vanuit Vietnam. Veel hebben we vandaag niet meer gedaan. Een paar leuke terrasjes met lekkere Illy koffie, kuierend in de winkelstraatjes en uren aan het meer Hanoi dat omrand is met groen en waar je op banken (midden in de stad ) kan genieten van het bekijken van de voorbij gaande mensen .

Zaterdag lijkt hier trouwdag. Tientallen trouwkoppels passeren om een fotoreportage te maken. Een belevenis op zich.  Bij het maken van de reportage zagen we enkel het trouwkoppeltje,  de fotograaf en zijn assistent. De taak van de assistent bestaat erin het koppel de juiste houding te tonen. Met handen en voeten werden hun hoofden in de juiste richting geduwd (letterlijk) en soms duurde het 5 mimnuten alvorens de fotograaf tevreden was met de houding van het trouwkoppel !

Hoelang het duurde weten we niet precies,  3-4 u ?
Het stilaan donker (18u30) en we besluiten ons "laatste avondmaal" te nemen. Na de lunch is het hier al helemaal donker. Langs de straten,op de stoepen is het heerlijk druk, het weekend doet zijn intrede.

Onze wekker zal morgenvroeg (5u30) het sein geven dat we naar onze geliefden terugkeren .Vanaf ons hotel ( Prince II Hanoi ) is het een uurtje rijden naar de luchthaven .Om 9u50 plaatselijke tijd hebben we onze vlucht naar Moskou, een vlucht die 10u15zal duren. In Moskou hebben we een wachttijd van 4u .We vertrekken van Moskou om 21u05 voor een vlucht die 3u35 zal duren. We landen in Brussel om 22u40.
Deze blog wordt thuis nog aangevuld met foto's .

Als afsluiter nog dit : dank aan onze echtgenoten die deze reis voor ons mogelijk maken. Dank aan onze kinderen, en een woordje van dank gaat ook naar mijn jongste zusje (zij weet wel waarom) en dank aan al diegene die ons via deze blog volgden.

Carine en Lutgard