23 juli 2011goed aangekomen !
Hannoi
Na een zware vlucht via Moskou ( duur : 3u50 ) naar Hannoi (duur : 9u 40) zijn we doodmoe aangekomen in de hoofdstad van Vietnam. We verblijven in het Phoenix hotel. Aan de hitte moeten we nog wat wennen . Een verkennigstochtje in Hanoi doen we met een riska. De avond wordt ingevuld met de reisplanning. Morgenvroeg om 4 uur vertrekken we met het vliegtuig naar Hué , centraal Vietnam . Wordt vervolgd
23 juli 2011Van Hanoi naar Hué
Om 4u15 deze morgen beleven we onze eerste rodeo – rit. Het is ongeveer een uurtje rijden van ons hotel naar de luchthaven. Om 6 u moeten we ons vliegtuig halen. Het verkeer is onvoorstelbaar : taxi’s wringen zich tussen de duizenden motorrijders. Wellicht is voor een Vietnamees het belangrijkste onderdeel van een auto de 'claxon', ze roepen en toeteren de ganse tijd !
Toen we in Hanoi aankwamen twijfelden we of er hier rechts of links gereden werd. Op de weg rijden is hier enkel voor de durvers ! De snelwegen maakten een eind aan onze twijfel . Ze rijden hier rechts! Oversteken als voetganger doen we als volgt : tellen tot drie, starten, niet twijfelen en hopen dat je niet overhoop gereden wordt .
We logeren in hotel Orchid, een prachtig hotel dat we via internet boekten. We slagen erin vandaag nog een heel programma af te werken . Een fietstaxi brengt ons naar de
citadel van Hué. Daarna nemen we een drakenboot ( waar we de enige toeristen zijn en varen de Parfumrivier af met af en toe een stop aan een pagode, een masoleum, of een tempel .
Op een bepaald moment moesten we de boot af, er stonden 2 moto ‘s op ons te wachten en gewapend met een helm werden we 3 km verder gevoerd naar een tempel . Na ons bezoek aldaar werden we door de moto’s weer naar onze boot gebracht.
Op een bepaald moment moesten we de boot af, er stonden 2 moto ‘s op ons te wachten en gewapend met een helm werden we 3 km verder gevoerd naar een tempel . Na ons bezoek aldaar werden we door de moto’s weer naar onze boot gebracht.
24 juli 2011 Hué
 |
( klik op foto voor vergroting )
Na het ontbijt beslissen we om met de fietstaxi naar het treinstation te rijden zodat we ons zitplaatsen kunnen reserveren om de volgende dag naar Danang te gaan (een treinrit van ongeveer 2u30). Danang wordt onze volgende stop- en slaapplaats . De voormiddag wordt gevuld met wandelen in Hué.
 |
We twijfelen welk vervoermiddel we zullen nemen naar de Tomb of Dong Khanh ( 12km). De leuke herinnering aan het motorritje van gisteren, het prijsverschil tussen taxi en motor doet me voor één keer vergeten dat ik al oma ben en we besluiten om toch maar voor de motor te kiezen. Nu voelen we ons als echte Vietnamezen. We razen tussen de duizenden moto 's door de bergen naar de prachtige tombe van Dong Kanh (zie foto).
De avond vullen we met flaneren langs de prachtige parfumrivier, waar we genieten van de lekkere eetstalletjes. Na het bloggen is het hoogtijd om ons bed op te zoeken .
25 juli 2011van Hué naar Danang
Het vertrek met de trein was is om 20u gepland. In het station maken we kennis met 2 jonge backpackers die een rondreis aan het maken zijn van een 6 tal weken. Het gesprek is een heel goeie test voor onze Engels taal. De treinwagons overtreffen onze stouste verwachtingen. Zo een luxe trein met ligzetels en tv en bediening van warme maaltijden( voor enkele euro’s hadden we van de er niet verwacht. Onze zitjes 43 en 44 waren netjes voor ons gereserveerd.
We keken wel heel vreemd op toen we de jonge backpackers Nederlands hoorden praten toen ze zich net achter ons installeerden in de zetels . Het marmergebergte en de CAI Dai tempel is voor de namiddag gepland. De drempelvrees om het met de moto te wagen is voorbij . We voelen ons al als echte Vietnamezen. Gezwind laten we ons van de ene naar de andere plaats brengen met de moto. Als avond restaurant kiezen we een eetstalletje langs de straat. De tafels en stoeltjes zijn amper 30 cm hoog. Van het menu begrijpen we niets. En in de straat verstaat er niemand een woord Engels. We krijgen een grote bowl met een soort soep , veel groenten , wat vlees en lange witte slierten, een soort spaghetti. Ons couvert bestaat uit twee stokjes en een lepel . Blijkbaar genieten de andere gasten van ons eetgedrag , want eten met stokjes is voor ons een hele karwei. Morgen trekken we verder naar Hoi An
26 juli 2011van Hué naar Hoi An
 |
Aan de drukte van het land blijft het wennen. Vandaag verlaten we Hué om met de bus naar Hoi te reizen , we gokken op het hotel An Huy aanbevolen door Lonely Planet. Het blijk een goeie keuze te zijn. Het hotel ligt midden de oude charmante stad. Hoi An heeft veel te bieden en alles is tevoet bereikbaar , dus vandaag geen motogedoe ! In de namiddag laten we ons verleiden om alle winkeltjes af te schuimen. Alles kan hier op maat gemaakt worden, Je bestelt een kleedje, een kostum, of eender wat, even een model en 4 uur later is het pasklaar ! Twee uur later mag je het afhalen. De concurentie is hier bikkelhard. Voorlopig kunnen we aan de verleiding weerstaan .
Woensdag 27 juli Hoi An
We beginnen ons dag met het bezoek aan nog een tempel. Beiden beseffen we dat we zo goed als voldaan zijn van de tempelbezoeken. Tenslotte zijn ze allemaal gelijkaardig , de één wat mooier en wat grootser dan de andere , maar het zijn toch allemaal Boedha's met altaren met de nodige " kerstversiering "erbij .
De meest gefotografeerde brug van Vietnam is de Japaneese bridge van Hoi An. Dit moesten we zeker zien. Ook daar hadden we meer van verwacht . De brug lijkt veel mooier op fotoprints dan in werkellijkheid.
Met een kombi ticket konden we the old housses bezoeken De ( rijke) bewoners vertellen fier de geschiedenis van hun familie die zich hier vestigden tot zeven generatie's terug .
Na heel wat zoekwerk vinden we de bakkerij" Cargo". Een aanrader gelezen in de Lonely Planet. Hier vestigde zich de eerste Franse bakker in een prachtig gerestaureed koloniaal huis gelegen in het historisch centrum van Hoi An .Het resultaat is verbluffend! We trakteren onszelf met één van de vele zoetheden mmmh . Wat kan het leven toch heerlijk zoet zijn ....
28juli 2011De ligbus
Vandaag nemen we de ligbus van Danang naar Hué. De rit zal een viertal uren duren .We wisten niet wat we ons moesten voorstellen bij een ligbus, hopelijk brengen de foto's wat duidelijkheid. Je kan niet anders dan liggen in zulke bussen. Zo een bus telt 53 ligplaatsen en moet steeds op voorhand gereserveerd worden. Eenmaal je erin in geslaagd bent jezelf in die ligbak te wringen is het redelijk confortabel, helaas is er geen airco.We vroegen ons wel af hoe mensen met overgewicht zich daar kunnen instaleren. Overschot aan plaats hadden we zeker niet. Halverwege de rit was er een stop van een half uur voorzien. Het werd een leuke ontmoeting met jonge backpackers uit alle continenten. Uiteraard waren wij de oudste reizigers ! We genoten van een soort bewondering van de jongeren die opkeken naar de manier waarop wij (gelet op onze leeftijd) reizen. Allerlei reisverhalen en tips werden daar in dat half uurtje uitgewisseld.
In Hué was het een soort huiskomen . 5 dagen eerder hadden we al in hetzelfde hotel gelogeerd. De erkennig van het personeel was heel hartelijk .
Vrijdag 29 juli
Vandaag staat er een trip met het vliegtuig op het programma. Om 6u15 laten we ons oppikken door een taxi zodat we om 8u 's morgens ons vliegtuig halen naar Hanoi. Nog steeds zijn we niet gewend aan die drukte . Zelfs zo vroeg in de morgen. De stoepen voor de huizen staan vol met lage tafeltjes en stoeltjes ( wij zouden dat kinderstoeltjes noemen ) Ieder stoeltje is druk bezet .Blijkbaar neemt elke Vietnamees zijn ontbijt op straat in een local restaurentje . De soep staat te borrelen , de rijst is klaar. Geef ons maar een gewone koffie met een boterham met konfituur .
We beslissen het vandaag wat kalmer aan te doen. Het is snikheet. Een kathedraalbezoek , een wandeling rond het meer van Hanoi en daarbij nog een leuk restaurantbezoek. Meer moet dan niet zijn.
Op de foto zie de mensen die s' avonds samen komen en gewoon op straat met muziek hun turnoefeningen aan het doen zijn. Een leuk schouwspel .
Morgenavond vertrekken we met de nachttrein (een vervoermiddel dat we hier nog niet gehad hebben ) naar Sapa voor een trip van een vijftal dagen. Sapa ligt in de bergen, ik weet niet zeker of het me lukt op internet te surfen. In ieder geval zal ik de dagverslagen typen en publiceren als we weer in Hanoi zijn .
30 juli Hanoi
 |
| Dong Market Hanoi |
We houden halt bij het waterpoppentheater . Het is druk aanschuiven. Iedereen wil nog een ticket boeken voor vandaag. "Alles uitverkocht", horen we een mooie Vietnamese dame zeggen vanuit haar glazen loket. Teleurgesteld zien we een groepje Nederlanders vertrekken, ze hebben de tijd niet meer om tickets voor een latere datum te kopen.
Wij hebben de luxe dat we hier over een week terug zullen zijn en kopen meteen tickets voor vrijdag 5 augustus om 15u30. "Firstclass or Second class ? " vraagt de dame achter het glas. First Class kost 100.000 VND ( € 3,40) 2nd 60.0000 VND ( € 2,40). "First class", zeggen we het gevoel een ticket van € 100 euro te hebben gekocht !
Een nieuwe regenbui gebiedt ons te schuilen in de mooie foyer van het theater. Een milkshake met een gebakje smaakt . Zeker voor herhaling vatbaar.
 |
| Hotel Prince II, Hanoi |
Foto's volgen ik werk nu niet op mijn pc en qwerty klavier is iets moeilijker.
zondag 31 juli
Na het markt bezoek trekken we verder naar Sapa. De rijstvelden zijn een streling voor ons oog.
Onze groep blijft samen . S'avonds gaan we naar een gezamelijk restaurantje . De jongeren beslissen nog eens op stap te gaan . Wij houden het rustig, nog even aan de blog werken , wat lezen en ....
zondag 31 juli
Onze trein is gisteravond pas om 23u15 vertrokken in plaats van 9u50. We kregen een slaapcoupé toegewezen met 4 bedden. We delen onze coupé met 2 jonge Nederlandse jongens. Met dank nemen we de onderste bedden aan. De lakens en slopen zijn kraaknet. In iedere coupé is een TV ( plat scherm ), een radio en airco. Zodra de trein zich in beweging zet, worden we al gauw in slaap gewiegd.
Om 6u50 worden we gewekt door een Vietnamese treinhostess. Over 10 minuten zijn we op onze bestemming, roept ze in het Vietnamees en het Engels. Buiten het station worden we opgewacht door een jonge gids met een bordje : Ms Carine. Dat zal wel voor ons zijn . We worden vergezeld van nog 7 andere jonge reizigers: 3 Nederlanders , 1 Israëlier; 1 Italiaan en nog 5 Canadezen. Blijkbaar is Vietnam bij de Canadezen zeer populair. We hebben er al heel wat ontmoet op onze reis.
Na een uurtje rijden komen we op de zondagse Bac Ha markt. Woorden schieten hiervoor te kort.
Allerlei bergstammen komen hier hun waren verkopen . Elk in hun eigen klederdracht, het is een kleurrijke bedoening .
Er wordt hier van alles verhandeld. Kleurrijke met de handgeweven stoffen, handtassen, groenten, fruit, halve varkens , ingewanden, je kan het zo gek niet bedenken ! Van horeca controle hebben ze hier zeker nog nooit gehoord .
Maandag 1 augustus
We waren van plan een trekkingstocht te maken in de bergen (we hadden bijna bergschoenen gehuurd) maar de hemelpoorten stonden zo wijd dat de twijfel toesloeg . De paden op de bergen liggen gevaarlijk glad hoorden we de gids zeggen. Daar we ook de groep trekkers (tussen de 22 en 35 jaar ) niet tot last wilden zijn besloten we in ons mooi hotel te blijven . Tijd om een boek te lezen , eventjes te internetten , of ons wapenen met grote plastieken poncho die overal te verkrijgen is tegen een spotprijsje en op verkenning gaan ! Het werd uiteraard de laatste optie . M.a.w geen tijd voor een boek en nog minder tijd om te internetten. Zelfs in de gietende regen is Sapa nog mooi . 
Wel toegegeven dat boven de kranen even dicht gedraaid werden . Dat er een kleurrijke markt was ,
Als we eerlijk mogen zijn , dan zijn we dankbaar dat het deze morgen zo regende . We hebben couleur locale dag gehad .
Iedereen kent het van de plaatjes, Vietnamezen met een draagstok met twee manden eraan . Ze huppelen met kleine pasjes over de wegen . Zo een draagsysteem moet toch handig zijn dachten , de snelheid die ze daar mee halen ! Durven we hen het vragen ? mogen we dit even overnemen . Verbaasd keken ze ons aan. Ze waren nog meer verrast toen ze merkten dat wij deze manden maar met veel moeite van de grond konden tillen . Met veel respect hebben we de taak aan de kleine dappere dametjes overgelaten .
Nog eventjes en we waren te laat voor het avonddiner
Over het eten hebben we het nog niet gehad . De Vietnameze keuken is heel anders dan bij ons .Iedere maaltijd is een soort rijsttafel , je zou denken alle dagen hetzelfde , toch niet , ze slagen erin elke dag wel 7 verschillende gerechten op tafel te brengen. Het eten met stokjes begint al een beetje te lukken . Dit wil zeggen : we niet meer de actratie van het restaurent .De Vietnamzen hebben ook een heel andere uurregeling dan wij . Hun dag begint dan ook heel vroeg . Om 18u zitten de restaurents al vol , om 19 u 30 beginnen ze al te sluiten.
dinsdag 2 augustus
Aan de hoteldeur worden we weer opgewacht door heel wat vrouwen uit de bergen met hun typische kledij, die ons van alles en nog wat willen verkopen . Als je langs de straten loopt houden ze het soms een half uur vol met de vraag: buy somthing from my . Ze blijven je ook uitvragen zoals : waar kom je ? heb je kinderen ? hoe oud zijn enz...Ze worden nooit kwaad of ongeduldig als je niets wenst te kopen. Maar op den duur wordt dit toch een beetje lastig. Gauw komen we op onze stappen terug en we vragen aan de receptie of dat werkelijk arme mensen zijn. Als antwoord krijgen we het volgende : Nee het is hun job . Geef hen zeker geld zonder iets te kopen. De vragen die ze stellen is gewoon om hun Engelse taal bij te schaven . Trouwens al het Engels dat ze kunnen hebben ze geleerd aan de toeristen .
In de namiddag komt de zon er toch door . Alles ziet er nog mooier uit .We wandelen in het stadje en tot aan de rand van Sapa waar de trekkerstochten beginnen .
In de vooravond komen we de jonge trekkers tegen die 2 dagen geleden met ons hier aangekomen waren. Nieuwsgierig luisteren we naar hun verhalen over hun 2 daagse tochten . Adembenemend mooi was hun antwoord, maar heel zwaar . Blijkbaar hadden we de juiste beslissing genomen om niet mee hen de bergen in te trekken .
Nu zijn we aan het wachten in ons hotel Elegance waar we om 18u worden afgehaald voor de nachttrein naar Sapa .
Abonneren op:
Posts (Atom)