3 augustus 2 daagse Halong Bay

Om 4u30 zijn we aangekomen met de nachttrein te Hanoi. Deze keer hebben we onze slaapcoupé gedeeld met een Australisch – Engels koppel. Vreemd hoe 2 mensen elk van een andere kant van onze planeet een koppel vormen.

Het Phoenix hotel slaapt nog,  na wat getik op de glazen deur maakt een piepjonge nachtwaker de deur voor ons open. Met één oog doet hij een poging om wakker te lijken. Algauw installeert hij zich op een deken die opengesperd ligt op de vloer en hij zet zijn slaap verder. Voor ons zit er niets anders op dan 4 stoelen samen te schuiven in een rij en nog in horizontaal nog een paar uurtjes proberen te te slapen. Daar we om 8 u naar de Halong Bay vertrekken hebben we hier geen kamer meer.

Druppelsgewijs komen er nog jonge backpackers zich bij ons aansluiten. Ook zij waren met de nachttrein van Sapa naar hier gekomen. (Het blijft opvallen dat wij de oudste trekkers zijn, maar dat stoort ons niet)

Gelukkig was een er douche met alle voorzieningen in de receptiehal. Een frisse douche helpt ons helemaal wakker te worden.

Hallong Bay, hopelijk hebben we de juiste dag uitgekozen want van andere toeristen hebben we vernomen dat vorige week de boottochten werden afgelast wegens een storm afkomstig van de Filippijnen.
Hallong Bay ligt in de Zuid Chinese zee. Volgens de plaatjes is het karstgebergte in de zee een streling voor het oog.

Het is 4 uur rijden voor we kunnen inschepen.Op de snelweg naar de Bay is de razend druk. Allemaal

minibusjes vol gepropt met toeristen. Bij aankomst aan de haven wordt ons vermoeden bevestigd.

Het is een (te) grote toeristenattractie. Het wordt drummen en aanschuiven in de snikhete zon om op de juiste boot te geraken. De organisatie laat een beetje te wensen over. Eerst worden we op een kleine overvolle boot gedropt. Na 20 minuten varen gaan we aan wal om de een grot te bezoeken.

Daar wandelen we een halfuurtje in de kleurrijker verlichte grotten met stalagmieten en

stalactieten. Bij een volgende aanlegplaats wisselen we van boot waar we een slaapcabine werden toegewezen. De meeste jongeren duiken van het dek in het frisse zeewater.
Helaas (heel stom van ons ) maar ons zwempak zit in de valies die we achterlieten in ons hotel!

Het karstgebergte in zee is een uniek natuurwonder. Het klikken van de fototoestellen klinkt bijna als een uitgeschreven muziekconcertje.

De service en het diner op de boot werd bij aankoop van onze tickets romantischer voorgesteld dan de werkelijkheid. Maar de herinnering aan dit natuurschoon maakt alles goed.

Na een goede nachtrust op de boot was iedereen vroeg op het dek om de zon te zien opkomen in deze mooie natuur.  In de voormiddag varen we een stuk verder de zee in. Er werd nog eenmaal halt gehouden om te kajakken, maar dat laten we aan het jong volk over. s’ Middags gaan we aan wal om dan terug te keren naar Hanoi.  

Het Prince II hotel wordt ons nieuwe slaapplaats , morgen meer hierover.

Donderdag 5 augustus

Vandaag gaan we naar het  mausoleum van Ho Ch Minh.  Het goedkoopste en het snelste vervoermiddel is achteraan op de moto.  Algauw zijn we akkoord voor een prijsje en we vertrekken met 2 moto’s. Het verkeer blijft ons verbazen.  We denken dat ze zelfs een hele verhuizing met hun moto doen !  Niets is te hoog of  te zwaar, alles kan mee op de Moto .

Even hadden we niet goed opgelet want op vrijdag is het mausoleum gesloten. Dat hadden we gelezen in onze Lonely Planet maar als je op vakantie bent weet je met moeite welke dag het is. De motorijders hielden de wacht wat heel handig was,  meteen kunnen ze ons verder voeren naar de  tempel van de Literatuur te  Hanoi.

 Een bezoek waarvan we zeker geen spijt krijgen

Het waterpoppen theater is gepland voor de namiddag.  De ingangskaarten hadden we een week eerder al aangekocht. Het wordt een unieke vertoning met live orkest. De poppenspelers staan achter de schermen in het water. Pas bij de laatste dans komen ze van achter de gordijnen. We geven dan ook een heel gemeend warm applaus. De avond wordt ingevuld met het bezoek aan een grote avond markt. We hebben het gevoel dat heel Hanoi op de been is. En geloof ons, ze zijn met heel veel!

 

Zaterdag onze laatste dag !

Onze laatste dag , hoe we deze gaan invullen is nog niet beslist .Hoogstwaarschijnlijk zal het winkeltje in en winkeltje uit worden .
Deze blog wordt nog verder aangevuld (vanavond )en dan verder thuis
Toch willen we een aantal zaken neerpennen die voor dit land zeer typeerd zijn .

• Eerst en vooral de drukte in Hanoi , nergens ter wereld van de door ons bezochte plaatsen hebben wij zoveel lawaai en durkte ervaren , Bejing is naar ons gevoel vergeleken met Hanoi nog een heel rustige stad De duizende duizende motorrijders , die nergens voor naar ons gevoel stoppen maar vastberaden hun doel bereiken ,maar ondanks alles hebben we geen ongevallen gezien
• De hoffelijkheid laat een beetje te  wensen over , hun beurt kunnen ze nauwelijks afwachten ,met een vastberaden duwtje komen ze nogal gauw vooraan in een wachtende rij
• De punthoeden in stro , en de maskers die ze dragen met daarbij een grote zonnebril, dit om zeker niet bruin te worden . Vrouwen trekken lange kniekousen aan en een soort lange mouwen zodat geen enkel lichaamsdeel aan de zon kan blootgesteld worden
• Hun ordentelijkheid . Zelfs in de kleinste winkeltjes of markkraampjes slagen ze erin om alles heel netjes op te stapelen
• Een afspraak maken over een kwartiertje wil zeggen dat het nog 30 minuten gaat duren
• De doorsnee Vietnamees spreekt geen woord Engels. Verloren lopen in een stad is soms wel een probleem
• Vrouwen in het platte land hebben een hard zwaar leven

Bij de veiligheid van de electriciteit hebben we wel vragen ...

Dit schrijven we met geen negatieve bedoelingen ,dit zijn beschouwingen vanuit onze Westers levenspatroon

De koffers zijn ingepakt !

Dit is onze laatste bericht vanuit Vietnam. Veel hebben we vandaag niet meer gedaan. Een paar leuke terrasjes met lekkere Illy koffie, kuierend in de winkelstraatjes en uren aan het meer Hanoi dat omrand is met groen en waar je op banken (midden in de stad ) kan genieten van het bekijken van de voorbij gaande mensen .

Zaterdag lijkt hier trouwdag. Tientallen trouwkoppels passeren om een fotoreportage te maken. Een belevenis op zich.  Bij het maken van de reportage zagen we enkel het trouwkoppeltje,  de fotograaf en zijn assistent. De taak van de assistent bestaat erin het koppel de juiste houding te tonen. Met handen en voeten werden hun hoofden in de juiste richting geduwd (letterlijk) en soms duurde het 5 mimnuten alvorens de fotograaf tevreden was met de houding van het trouwkoppel !

Hoelang het duurde weten we niet precies,  3-4 u ?
Het stilaan donker (18u30) en we besluiten ons "laatste avondmaal" te nemen. Na de lunch is het hier al helemaal donker. Langs de straten,op de stoepen is het heerlijk druk, het weekend doet zijn intrede.

Onze wekker zal morgenvroeg (5u30) het sein geven dat we naar onze geliefden terugkeren .Vanaf ons hotel ( Prince II Hanoi ) is het een uurtje rijden naar de luchthaven .Om 9u50 plaatselijke tijd hebben we onze vlucht naar Moskou, een vlucht die 10u15zal duren. In Moskou hebben we een wachttijd van 4u .We vertrekken van Moskou om 21u05 voor een vlucht die 3u35 zal duren. We landen in Brussel om 22u40.
Deze blog wordt thuis nog aangevuld met foto's .

Als afsluiter nog dit : dank aan onze echtgenoten die deze reis voor ons mogelijk maken. Dank aan onze kinderen, en een woordje van dank gaat ook naar mijn jongste zusje (zij weet wel waarom) en dank aan al diegene die ons via deze blog volgden.

Carine en Lutgard